İması dahi azapları olmalı
Her on senede bir hizaya çekilen siyaset!
Her on senede bir, on sene geriye götürülen devlet!
On senede bir, bir kere daha fakirleşen millet!
Sindirilen, korkutulan, susturulan bu koca yürekli halk, işte bu geleneğe öyle bir ders verdi ki; darbe heveslileri sadece arada bir başlarını dışarı çıkarıp geri pusuyorlar.
Gitmediler. Bitmediler. Sadece pusudalar!
*
Büyük güçlerin güdümünde, milletin değil kendi çıkarının peşinde olan vesayet odakları azaldı, güçsüzleşti ama bitti diyemeyiz.
Kim diyebilir ki; “Bu ülkede bir daha darbe olmaz.”
“Büyük lokma ye, büyük konuşma” demiş atalarımız.
Cumhuriyet tarihinin elitleri öyle kolay kolay pes etmez. 60 Darbesi’nde asker-muhalif siyasetçi ve akademisyen üçgeninde yenen öğle yemeklerinde, nelerin pişirildiğini çok iyi biliyoruz.
Allah’a şükür ki, dostu da düşmanı da iyi tanıyoruz.
Bu toprağın insanı, enva-i çeşit sömürge ülkesinde yaşanmayan muamelelere maruz kaldı da yine de özünü unutmadı.
Sadece budayabildiler… Şimdi eskisinden çok daha gür geliyor, buna inanın.
Ben inanıyorum! Bu toprağın yaşlısının irfanına, gencinin imanına, önderinin yüreğine!
*
İşte bu kadim millet, 15 Temmuz’da hiçbir ülkede olmayan destanı yazmış bir millettir.
Bu öyle bir kırılma oluşturdu ki, darbe severleri şaşkına çevirdi.
İlk defa vesayetçiler ve onların dışardaki sponsorları kaybetti.
İlk defa aşama aşama el yükselttiler ve fakat hiç birisinde olmadı. E-Muhtıra, yargı darbesi girişimi, askeri darbe girişimi, sözde özyönetim ilanı, terör saldırıları… Hepsinde kaybettiler.
*
Kaybettiler, kaybettirdik!
Şimdi yapılması gereken bir şey daha var.
İçinde bulunduğumuz atmosferde, darbecilerin arada bir yoklama çektiklerini görüyoruz.
Bakıyorlar ki; rehavet yok, milletin bu konuda nabzı yüksek, siyaset mekanizması uyanık, “darbe sever taraftarların” cesareti az… Bu durumda geri adım atıyorlar. “Yanlış anlaşıldık, aşırı yorum yaptınız, ama ben onu kast etmedim ki…!”
Kimi zaman açık oturumda araya sıkıştırılan bir cümleyle, kimi zaman atılan bir tweet ile nabız yoklamacaya artık bir dur dememiz lazım.
Evet gerilettik. Eskiden manşet atarlardı, şimdi sadece bir tweet atabiliyorlar.
Ama yetmez.
Darbe bu ülkenin kaderi değil!
Darbenin imasının dahi yapılamayacak bir atmosferi oluşturmak hepimizin boynunun borcudur.
Gerek verilecek tepkilerle, gerek bu girişimlerin ceza-i yaptırımlarının oluşturulmasıyla yeni bir geleneği başlatmalıyız.
Darbeci gelenek çöpe atıldı. Artık darbe düşmanı, demokrasi dostu bir gelenek vücut bulmalı.
Darbe karşıtlığının hukuki zemini oluşturulmalı. Bununla birlikte bir kültür de geliştirmeliyiz. Bu bilinci çocuklarımıza, gençlerimize geniş kapsamlı içeriği ile öğretmeliyiz. Okullarda ders olarak verilmeli, yaşanan darbeler. Çocuklarımız darbeler tarihini ve kötü sonuçlarını çok iyi bilmeliler ki vatanlarına en doğru bir şekilde sahip çıkabilsinler
