Omurgaları yok, milli yanları kalmadı…

Ayşe Arman’ın instagram hesabına yorum yazan hanımefendi diyor ki…
“Hürriyet almıyorum, sizi de okumayacağım… Hürriyet hür değil artık, neden alalım…” 

Okuyunca içimden hem söylendim hem degüldüm tabii..
Düşünsenize eski Hürriyet’i “hür” sanan kafaya ne anlatılır?

Bir başkası da Arman’a “halkı çukura çekeceğinize, siz çukurdan kaçsanız ya!” diyor.
Arman da uyanıklık peşinde…
Ne kadar çok “direniş” kelimesini kullanırsam, o kadar çok okuru takipte tutarım havasında…

İşin gülünç yanı…
Hanımefendiler fanatik inatlarını bırakıp Arman’ın Livaneli’yle yaptığı röportajı okusalar hoşlarına gidecek, hatta gaza gelmelerine yol açacak çok şey bulacaklar.
Medyanın o taraflarında “havalar” hep aynı çünkü…
Arman 2018 yazını soruyor Livaneli’ye…

Cevap şöyle geliyor: “Denizler durulmaz dalgalanmadan” şarkısı aklıma geliyor. Fırtınanın gözüne yaklaşıyoruz. Evet hava kurşun gibi ağır ve yüreklerin kulakları sağırama aynı zamanda da bir şeylere gebe. Çok alametler belirdi…”***Yıllardır böyleler…

Her seçimde önce coşuyor, sonra derin bir hayal kırıklığı yaşıyorlar.
Yok! Uzun sürmüyor.
Sonrası ver elini hayat!
Keyifleri bozulmuyor ki…

Çünkü son on altı yılda da Türkiye’nin ürettiği zenginliğin yarısından fazlası onları ideolojik tüketici olarak gören sermaye oligarşisine gitti.
Birbirlerini besliyor, pohpohluyorlar.
Nihayetinde konformistler.
O yüzden korkaklar!

Bir tezgâha getirilmedikçe kolay kolay yeni bir kargaşaya karışmaya cesaret edemezler.
Zaten kültürel hegemonyalarını koruyup göz bebekleri gibi bakıyorlar.
Çoğu zaman bu onlara yetiyor.

***

Bu tayfaya laf anlatmaya çalışmak boşuna…
Belki en iyisi kendi hallerine bırakmak.
Ancak bir problem var.
Önemli bir problem…
Artık muhayyel bir omurgaları bile yok.

Asgari dürüstlük ve tutarlılık kaybolup gitmiş durumda.
Hamur gibi yoğruluyorlar.
Aynı anda Kemalist, HDP’li, Amerikancı ve komünist, sosyal demokrat ve liberal, dindar ve ateist olabilmek nasıl bir şey derseniz, meğeroluyormuş.
Oluyorlar!

Bu halleri onları “buralı”, hatta herhangi bir “yer”li olmaktan çıkartıyor.

Problem o ki, dışarıdan bir saldırı geldiğinde dik durmalarını sağlayacak en ufak bir “milli” özellikleri kalmadı.